Deze vraag komt toch geregeld voorbij in mijn praktijk . 
Nu de rechtbank Amsterdam hier onlangs een uitspraak over heeft gedaan, is het misschien tijd om een en ander voor u op een rijtje te zetten.
Een Duitse vader en een Zweedse moeder zijn gescheiden. Moeder wil verhuizen met de twee jonge kinderen van partijen naar Zweden. Het oudste kind is doof en heeft extra hulp nodig. Van vader, zo stelt moeder, ontvangt zij weinig tot geen hulp. Zij is niet tegen deze situatie opgewassen en heeft dringend hulp nodig van familie en vrienden. In Nederland heeft zij echter geen netwerk om zich heen waar zij hulp aan kan vragen en vader geeft nooit thuis. Een oplossing voor haar is om weer naar Zweden te verhuizen. Een omgangsregeling voor vader is ook mogelijk wanneer zij in Zweden woont. Daarnaast kan er uiteraard gebruik gemaakt worden van Skype, zodat vader en de kinderen gedurende enkele malen per week contact kunnen hebben.
Vader ziet dit niet zitten. Hij is bang dat de verwijdering tussen hem en de kinderen nog groter wordt met een verhuizing naar Zweden. Hij wil graag met de kinderen communiceren, maar krijgt de kans niet, omdat de ouders niet kunnen communiceren. Daarnaast stelt hij dat de problemen van de vrouw niet zo groot zijn als zij doet voorkomen.
De Raad voor de Kinderbescherming stelt vast dat er sprake is van een speciale opvoedingssituatie. Vader heeft een drukke baan en kan niet meehelpen aan de hulpverlening van het oudste kind. Het is van belang dat moeder dan naar haar eigen familie gaat voor steun, ook als dit betekent dat de moeder moet gaan verhuizen. Vader is flexibel (financieel en qua reizen). De ouders kunnen echter niet communiceren. De vraag is echter of het dan met deze problemen wel verstandig is nu te verhuizen en of hierin dan de oplossing moet worden gezocht.
De rechtbank oordeelt dat de regel is dat verhuizen is toegestaan, tenzij de ouder waar het kind het hoofdverblijf niet heeft door de verhuizing onredelijk wordt gehinderd om normaal contact met zijn kind te onderhouden. Uitgangspunt is dat het kind recht heeft op een gelijkwaardige opvoeding door beide ouders en daarnaast recht heeft op en belang heeft bij contact met beide ouders. Dit houdt echter niet in dat beide ouders evenveel tijd met het kind dienen door te brengen.
Bij de beoordeling dient de rechter alle omstandigheden van het geval in acht te nemen en alle belangen af te wegen waarbij de volgende factoren in acht worden genomen:
- Het recht en belang van de ouder waar de kinderen het hoofdverblijf hebben en de vrijheid om zijn/haar leven opnieuw in te richten;
- De noodzaak om te verhuizen;
- De mate waarin de verhuizing is doordacht en voorbereid;
- De door de verhuizende ouder geboden alternatieven en maatregelen om de gevolgen van de verhuizing voor het kind en de andere ouder te verzachten en/of te compenseren;
- De mate waarin de ouders in staat zijn tot onderlinge communicatie en overleg;
- De rechten van de andere ouder en het kind op onverminderd contact met elkaar in hun vertrouwde omgeving;
- De verdeling van de zorgtaken en de continuïteit van de zorg;
- de frequentie van het contact tussen de kinderen en de andere ouder voor en na de verhuizing;
- de leeftijd van het kind, hun mening en de mate waarin zij geworteld zijn in hun omgeving;
- de (extra) kosten van de omgang na de verhuizing.
In de hier besproken situatie kwam de rechtbank na deze belangenafweging tot de conclusie dat moeder mocht naar Zweden mocht verhuizen. Wilt u alle ins en outs weten van deze beschikking? U kunt het hier nalezen.