Freek zit weer voor me, duidelijk worstelend met iets. Sinds 4 maanden ken ik hem en ben ik zijn advocaat in zijn echtscheidingsprocedure. Een huwelijk van 7 jaar en 2 nog kleine kinderen. Het is net niet het type “vechtscheiding”, maar het scheelt niet veel. Zijn ex heeft een ander, maar roept nog geregeld de hulp van Freek in. Hij worstelde al eerder met de vraag wat hij zijn kinderen aandeed. Ze hebben hem zo nodig.
En dan komt de aap uit de mouw. Hij en zijn ex zijn weer samen. “Goh, gefeliciteerd”, zeg ik, “dat is snel gegaan”. Freek beaamt dit, maar kijkt nog steeds benauwd. Ik kijk hem vragend aan “Wat is er, is het niet wat je wilt?”
“Uh jawel, maar Tessa is zwanger van die man in Rotterdam en ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan.”
Tja, dat kan ik begrijpen. Een hele lastige situatie. Ik vertel hem dat ik uiteraard niet zijn gevoelens kan beoordelen of daarin advies kan geven, maar dat er wel enige juridische haken en ogen zijn. Zo zal hij er rekening mee moeten houden dat wanneer ze niet uit elkaar gaan en ik de procedure intrek, de baby “staande huwelijk” geboren wordt. Dit houdt in dat Freek automatisch de vader van het kind is.
Freek kijkt me geschrokken aan. “Maar dat wil ik niet en Tessa volgens mij ook niet.” Dan is er nog de mogelijkheid van een ontkenning van het vaderschap. Wanneer het kind geboren is, kan er door moeder, vader of het kind zo’n verzoek aan de rechtbank worden gedaan. Er zijn echter wel een aantal voorwaarden aan verbonden en afhankelijk van wie dit verzoek indient, moet het binnen een bepaalde tijd gebeuren.
Freek heeft weer wat te denken wanneer hij mijn kantoor verlaat. Een goed gesprek met Tessa zal ook nodig zijn. Gaan ze alsnog scheiden en blijven ze als ongetrouwd stel bij elkaar of blijven ze getrouwd en dient een van hen een ontkenning vaderschap in? Freek zal me op de hoogte houden. Ik ben benieuwd.