Het is maandagochtend, 10.15 uur. Anne komt mijn kantoor binnenlopen. Ze is duidelijk zenuwachtig. Ik geef haar een hand en we gaan in de spreekkamer zitten. Daar vertelt ze me dat ze alleenstaande moeder is met 2 kinderen, Fleur en Fiene. Het gaat sinds de echtscheiding eigenlijk best goed met de kinderen. Zij zelf is meer gaan werken om de meiden wat meer te kunnen geven. Pubers, hè. Die willen toch graag wat extra kleding en met hun vrienden meedoen. Nee, merkkleding dat wordt het niet en dat weten de meiden ook. Zoveel verdient ze nu ook weer niet, maar net als de drie musketiers redden ze het samen wel.
Eind vorig jaar, begin van dit jaar had haar ex, Fred, een alimentatieprocedure aangespannen. Hij vond dat hij te veel betaalde. Ze was het er niet mee eens, maar haar toenmalige advocaat vertelde dat door de nieuwe regels zij geen recht meer had op kinderalimentatie. Zij kreeg via het kindgebonden budget een veel hoger bedrag sinds 1 januari en daar moest ze het maar mee doen volgens de rechters.
Ja, ze had wel gezien dat ze meer kreeg in de maand. Maar daar kon ze toch niet alle kosten van voldoen? Dat was bij lange na niet genoeg om alles te betalen. En vreemd vond ze het ook. In haar portemonnee merkte ze het tenslotte ook niet. Dat hogere kindgebonden budget was tenslotte een sigaar uit eigen doos. Voorheen zat dit toch in zo’n heffingskorting en nu was dat ineens bedoeld voor de kinderen en that’s it?
Ik knik begrijpend. Het was ook inderdaad niet uit te leggen en het voelde bij heel veel mensen, waaronder ook advocaten en rechters, niet goed. Vandaar ook de vraag aan de Hoge Raad of deze uitgangspunten nu wel klopte.
Anne kijkt me onzeker aan, het was toch een zwaar jaar geweest zonder dat extraatje in de maand als bijdrage voor de meiden. Dan komt ze bij de vraag waarom ze is binnengestapt. Ze had gehoord dat de Hoge Raad een uitspraak had gedaan. Dit was toch in haar voordeel? Dat had ze op het nieuws gehoord. Nu had ze toch wel recht op kinderalimentatie? Ik kan dit haar bevestigen. Door de uitspraak van de Hoge Raad van vorige week zullen er heel veel herberekeningen moeten volgen. Ook de berekeningen van voor 1 januari 2015 blijken van verkeerde uitgangspunten te zijn uitgegaan.
We bespreken hoe we de zaak gaan aanpakken. Anne meent dat haar ex niet moeilijk zal doen bij een door haar gevraagde herberekening. Zij heeft toch ook niet moeilijk gedaan de vorige keer? We besluiten via een brief te polsen hoe Fred erover denkt.
Wanneer Anne mijn kantoor uitloopt kijk ik haar peinzend na. Hoeveel herberekeningen zullen er volgen?